USA 2007

In 2007 maken we een lange reis door het westelijke deel van de USA en de eilanden HawaÏ.

 

San Francisco

Woensdag 6 juni

Onze dag begon goed met een chagarijnige taxi-chauffeur die ons naar het station in A’foort bracht. Of we niet voortaan konden melden dat we bagage bij ons hadden. Nu, dat had Bart keurig gedaan. Oh, kon er vanaf, en daarna was het een kwartier stil…. We hadden geluk, we konden op het station meteen de trein nemen naar Schiphol. Dat scheelt weer kou kleumen op het perron!!

We waren ruim op tijd op schiphol, dus maar even naar het casino, misschien winnen we nog een leuk vakantiebedragje (geintje!). We hebben met verbazing zitten kijken dat er ’s morgens om 9.00 uur al mensen aan het gokken zijn. Wisten jullie trouwens dat er ook massage mogelijkheden op schiphol zijn?!

Eindelijk het vliegtuig in om 10.30 uur. Gelukkig wilde Bart ook nog mee. Hij zat aardig te twijfelen bij het boarden! Er moest zelfs een grondstewardess aan te pas komen om hem te laten instappen….

We hadden 2 stoelen aan het gangpad. Dat is normaal altijd wel heel relaxed. Maar Bart had pech, hij had een ‘zenuwpees’ naast zich aan het raam zitten. Die man moest er wel elk half uur even uit om z’n benen te strekken of wat dan ook…. Jans had het beter bekeken. Zij had met nog een man 4 stoelen. De man was zelfs zo aardig dat Jans 3 stoelen in beslag mocht nemen. Nu, die Finse mannen zijn nog niet zo verkeerd!!

De wind stond gunstig, dus we waren 50 minuten eerder in San Francisco dan verwacht. De gang door de douane was ook weer een belevenis. Vingerscan, links, rechts en een foto laten maken. Bart werd welkom geheten als Black Bart, wat bedoelde die man toch….???

En het was nog steeds 6 juni, om 14.00 uur waren we in het hotel. Prima hotel en het ligt zeer gunstig om snel bij alle highlights te komen. Zoals toeristen gewend zijn, hup meteen de stad in. Caroline had ons al warm gemaakt voor de cable car. Dus meteen een pass voor een aantal dagen gekocht en hup op the car. Een leuke belevenis hoor. We hebben alleen nog geen plekje aan de buitenkant van de car kunnen bemachtigen, maar oke, we hebben nog 3 dagen. Dat moet toch echt gaan lukken. We hadden meteen een geweldige show aan boord van 2 afro-americanen. Die maken toch wel een spektakel van zo’n ritje. We zijn uitgestapt op het eind punt, bij Fischerman’s wharf! Daar hebben we lekker toeristje gespeeld. Het was heerlijk weer, dus aan het begin van de avond heerlijk op een terrasje gegeten. Natuurlijk was dat vis, heerlijke zalm.

Toen, kwam na een nacht over geslagen te hebben, toch langzamerhand wel de man met de hamer.. We zijn terug naar ons hotel gegaan. Eigenlijk met de bedoeling om nog lekker te lezen, maar daar is weinig meer van gekomen……

 

Donderdag 7 juni

Halverwege de nacht, wordt je dan toch wel weer wakker, het ritme zit er niet meteen in. Uiteindelijk de volgende ochtend op tijd op gestaan. Wat gaan we doen? Jans kwam op het idee om een wandeltocht te maken door de stad. Het was maar goed dat we niet wisten waar we aan begonnen, want het was een flinke tocht. We zijn gestart op Union Square, waar we meteen een straat in gingen (Maiden Lane), waar je eigenlijk niet moet komen zonder een dikke portemonnee. Boetiekjes van DIOR, Gucci, Chanel, Yves Sant Laurent etc, waren daar wel te vinden… vlug doorlopen. Maar, er was ook een Passage te vinden, waar ze naast luxe winkels op donderdag een farmer’s market hebben. En laat het nu net vandaag donderdag zijn. Dus heerlijke aardbeien en frambozen gekocht. Onze tocht vervolgen we door het financiële centrum van San Francisco. Ja, en daar komen we er achter wie nu black bart was… In het Wells Fargo History Museum ontdekte we deze man!! Hier was alles te vinden over postkoetsen.

Toen we het museum uitliepen, was het een lawaai op straat. Allerlei Yels! Wat bleek, de politie was in training voor de marathon van San Francisco.

Onze tocht ging vervolgens richting Chinatown. Wat een andere wereld zeg! Op Portsmouth Square, waar het dorpsplein ligt, krioelt het van de oude mannetjes, die aan het schaken, kaarten of wat dan ook aan het doen waren. Wat genieten deze mensen van hun oude dag. Totaal anders dan wat we in Nederland kennen. Chinatown was gezellig en we zijn er meteen gaan lunchen. Een restaurantje waar alleen maar chinezen kwamen en geen toerist te zien was. Daar liepen we toevallig tegen aan en hebben daar heerlijk geluncht.

Het was een prachtige dag, het werd zelfs nog warm en het werd steeds drukker op straat. We kwamen nu in het deel van de wijk waar de groentewinkels uitpuilen met eten en je over de hoofden van de mensen kon heenlopen. Dat was even te veel van het goede. We waren blij dat we dit deel van de wijk konden verlaten en we de Cable Car konden nemen. Deze bracht ons naar Lombard street. De meest steile straat van de wereld. Dat was een happening! Vanuit hier zijn we naar het water gelopen, Fishermen’s Wharf. Bij Pier 39 was het een lawaai, het bleek hier te krioelen van de zeehonden en zeeleeuwen. Een trekpleister voor toeristen, maar zeker de moeite waard om een kijkje te nemen.

Al lopend kwamen we bij Levi’s Plaza. Jawel, van de spijkerbroeken. Deze bestaat intussen ook al weer 150 jaar!?! Een luxe hoor, als je op dat kantoor mag werken, erom heen een ontzettend mooi plein en park aangelegd met allerlei waterpartijen.

Toen kwamen we bij het zwaartste deel van de dag. Het was maar goed dat Bart niet wist wat hem te wachten stond. We gingen de Filbert Steps in. Duizenden treden genomen of waren het er maar honderd. We hebben ze niet geteld, maar het waren er enorm veel!! Puf, puf. Maar het uitzicht was schitterend. Het pad leidde namelijk naar de Coit Memorial Tower. Hier had je een schitterend uitzicht over de baai en de stad. Je zag ook duidelijk het grid system, het raster zoals de straten zijn aangelegd, van de stad terug.

Vanuit hier zijn we op ons gemakje terug gelopen richting stad. Op Uninon Square hebben we een borrel gepakt. Dat hadden we wel nodig na zo’n dag. ’s Avonds zijn we gaan eten in een mexicaans restaurant Colibri.

Ook nu hebben we het weer niet echt laat gemaakt.

 

Vrijdag 8 juni

Vandaag doen we even rustig aan. Het griepvirus hebben we uit NL meegenomen…we beginnen sallebei ziek te worden. Met de bus gaan we naar Golden Gate Park. Het blijkt een behoorlijke rit te zij…ca. 30 minuten. Bij 8th avenue gaan we het park in en bezoeken we de schitterede Japanse tuin. Hier drinken we ook een potje thee met de bekende “gelukskoekjes”. Daarna gaan we naar de Beach club, helemaal aan de kust gelegen. Hiervoor nemen we wederom de bus omdat het een flink eind lopen is en we de kilometers van gisteren nog in de benen voelen. De Beach club is een leuk restaurantje met een fantastisch uitzicht op de oceaan. Wat willen we nog meer? Zon, zee en Strand!

 

Zaterdag 9 juni.

Vandaag is het zover…..”Bike the “Bridge”! We kiezen om over de “Golden Gate bridge” te fietsen ipv lopen of auto/bus. Bij Fisherman’s Wharf vinden we een mountainbike-verhuurder. Tot verrassing van de verhuurder antwoorden we “ja” op de vraag of we helmen willen gebruiken. NL’ers staan bekend als echte fietsers die geen helm willen… Wij vinden dat toch verstandig over zo’n brug! We fietsen langs de jachthaven richting de brug. Het is even wennen aan het hanteren van de versnelling op deze fietsen. Enkele stukjes zijn erg steil! Op de brug moeten we aan de “oceaan” zijde fietsen, de andere kant is voor voetgangers. Op de brug waait een fris windje, dus toch maar even een trui / jasje aan! Het is wel een hele ervaring, fietsen over deze beroemde brug!

Aan de overkant gaan we naar Sausolito, een leuk klein plaatsje met veel winkeltjes, een enorme jachthaven en……woonboten! Hier vandaan gaan we met de ferry terug naar SF stad. Jans is d’r reistabletten vergeten!! Niet echt slim, maar het gaat goed, de zee is vrij rustig. ’s Avonds zijn we onverwachts in een japans restaurantje beland. Heel simpel, maar ze hadden echt fantastisch eten!!

 

Zondag 10 juni.

Op onze laatste dag gaan we eindelijk naar het wereldberoemde Alcatraz (eiland met de best beveiligde gevangenis). Het was maarrrrr goed dat we van te voren een reservering hadden gedaan. Volledig uitverkocht. (toch handig al die tips) Nu, het was nog even een trip om daar te komen… de street car liet ons in de steek! Dus uiteindelijk maar een flinke wandeling. Het was maar goed dat Bart op tijd weg wilde….

Weer de zee op… zonder reistablet, hoezo eigenwijs? De audio tour door de gevangenis was super. Jans koos voor de makkelijkste weg, in het Nederlands. De tour werd beeldig verwoord. Een aanrader, ondanks dat het super toeristisch is.

Na deze trip, hebben we een wandeling over de pier gemaakt. Bij pier 1, belandde we in een wijnbar (onderdeel ve groothandel). Dat hadden we beter niet kunnen doen, maar wel heel lekker. Jans zat snel aan haar taks, hoezo niets gewend?? We hebben een paar lekkere wijnen geproefd, Europese en natuurlijk ook de Californische!!! Daar horen stokbrood en kaas bij, smullen maar. (die wijnproeverij bij LTV kan leuk worden!!) Het was dus ook vroeg nacht voor ons…..

 

Yosimite National Park

Maandag 11 juni

Na een aantal dagen in een vrij rumoerig hotel te zijn geweest, waren we blij dat we ons ‘huis’ (camper) konden ophalen. Na het ophalen, hebben we meteen proviand ingeslagen. Rond 14.00 uur konden we op reis. Heerlijk zeg, we hebben hetzelfde model camper als in Canada. Prima, gelukkig niet zo’n slagschip!

We reizen riching Yosemite park, we hebben een camping aan de zuidzijde vh park, in Oakhurst. We eten in onze camper en gaan vroeg slapen……. Plotseling gaat een alarm af. Het blijkt de LPG lekkage detectie te zijn. We “reset” het alarm en openen ramen en deur om te luchten. Na een half uurtje doen we de deur weer dicht. Echter gaat bijna direct het alarm weer af! We snappen er niets van… We bellen met de camperverhuurder, maar de hotlijn blijkt niet bemand. De volgende uren is Bart bezig om iedere keer het alarm stil te leggen. Om 03:30 blijft het alarm eindelijk stil. Nu kan Bart eindelijk een beetje slapen.

 

Dinsdag 12 juni

Alhoewel we berichten hebben achtergelaten bij de hotlijn, worden we niet gebeld. Bart belt dan zelf en krijgt eindelijk medewerking. De detector is kapot en moet vervangen worden. Na aandringen zal dit vandaag worden geregeld, we willen niet weer een slapeloze nacht…. Dr. RV komt om 14:00 langs en vervangt de unit. De rest van de dag is voor boodschapjes en rust en een klein beetje bijslapen.

 

Woensdag 13 juni

Jippie, we hebben geen alarm meer gehad en hebben van onze nachtrust kunnen genieten. Alhoewel Bart flink aan het hoesten is, het is een vervelend virusje. Maar, we kunnen nu naar het park toe. Vandaag gaan we eerst naar Mariposa Grove. Hier vind je de hoogste bomen van de wereld. (Sequoia trees) Adembenemend mooi.

Hierna zijn we doorgereden naar Glacier Point. Hier heb je een geweldig uitzicht over de vallei en Yosemite Park. Wat ons toen overkwam….. midden op de dag staan we oog in oog met een red bear. Echt waar!! De beer staat in een klein struik gewas omringd met heel veel toeristen. Jans vond het dood eng, Bart wist niet hoe snel hij z’n camera moest pakken. De beer loopt weg langs de weg. Dachten we dat hij het bos weer was in gegaan, stond hij plotseling weer voor ons neus! We vonden het beter om weg te gaan. Deze dieren zijn niet te vertrouwen en zijn super snel!!!

 

Donderdag 14 juni:

We hebben een extra dagje bij geboekt op onze campground in Oakhurst. Dit omdat we anders te weinig zien van het Yosemite Park. Enne.. we laten ons niet uit het veld slaan door een alarm. We hebben het alarm niet meer gehoort trouwens na de reparatie. Doctor RV heeft zijn naam waar gemaakt. Alhoewel het griepvirus wel in ons lijf blijft zitten. Dat is nu jammer, maar een hele dag in de buitenlucht weerhoudt ons ervan om flink ziek te worden.

We hebben vandaag eerst op ons gemak het vorige reisverslag midden (Daar hebben ze ook dit soort voorzieningen?!) in het Yosemite Park zitten schrijven (tikken beter gezegd). Alleen met een onhandige toetsenbord. We wilde nog een aantal foto’s op de site zetten, maar helaas dat lukte niet. Dus deze houden jullie nog van ons te goed.

We willen vandaag een korte trail lopen, we besluiten de mirror lake trail te doen (Caroline, komt deze bekend voor?). Na een flink eind gelopen te hebben, zien we plotseling ‘stront’ op het pad liggen. Janneke zegt eerst nog naief, dat is paardenstront, dus we lopen gewoon verder!! Maar de hopen stront worden steeds groter en verser. Zo’n lekker geur…. Tot Bart op een gegeven moment zegt: Dit is echt geen paardenstront, ik vertrouw het niet. Dit moet van een beer zijn. Laten we maar terug gaan. Dat was uiteindelijk maar goed, want er bleek in dat gebied een mannetjes beer en vrouwtjes beer gesignaleerd te zijn. Zelfs nog op het tijdstip dat wij daar ook waren. We hebben ooit in Australie een berenfluit gekocht (dus Suus, we hebben wel iets meer dan ons stemgeluid, wat het makkelijker maakt), maar je begrijpt het al wel, dat laten we gewoon in onze camper liggen. (intussen zit het standaard in onze rugzak)

 

Tonopah (woestijn)

Vrijdag 15 juni

We beginnen vandaag aan onze lange tocht wat ons uiteindelijk de dag erna in de geweldige stad van het gokken moet brengen, jawel LAS VEGAS!?!

We beginnen onze rit door het Yosemite Park, waar we vervolgens via de tioga road en pass aan de oostkant het park verlaten. Dit was echt een schitterende tocht om te rijden. Bij het Tioga lake hebben we een stop gemaakt en hebben we heerlijk zitten picknikken. Toen we het park uit waren kwamen we in de Desert (woestijn) terecht. We hebben echt uren achter elkaar naar hetzelfde landschap zitten kijken. Ook een gebied waar we veel met windstoten te maken hadden. Dat maakte het rijden niet echt prettig. Na uiteindelijk 9 uren, met af en toe een korte stop, gereden te hebben, besloten we om een RV-park in Tonopah op te zoeken voor 1 nacht. Het was nog niet eens een RV park, het zag er niet uit. Maar omdat we het na een lange reisdag wel een beetje gehad hadden en we toch alles wat we nodig hebben in ons campertje hebben, vonden we het wel best.

 

Las Vegas

Zaterdag 16 juni:

Vandaag vertrekken we om 8.00 uur om uiteindelijk rond 13.00 uur in Las Vegas aan te komen.Weer alleen maar woestijn, woestijn. Het enige wat we nog mee hebben gemaakt is dat er een auto over de kop was geslagen, voor de rest erg saai…

Maar dat kan je niet zeggen van Las Vegas. Wat een stad zeg! En wat heet, 47 graden. We staan op Circus Circus. Wederom een goede tip van Cor en Caroline. Prima, zo’n KOA Campground. Jans besluit van deze prima campground met al z’n voorzieningen gebruik te maken en gaat in de hitte de was doen. Jullie zullen me wel voor gek verklaren, maar ik was niet de enige gek! Ze hadden er speed wasmachines. De was werd binnen een half uur gedaan. Dat zouden we thuis ook moeten hebben!!

Rond 18.00 uur besluiten we Las Vegas in te gaan. We starten met een snelle hap in het Circus Circus hotel/casino. Jans kijkt haar ogen uit. Wat een hoeveelheid gokautomaten bij elkaar zeg! Bart zegt niet zo veel. Die kijkt zoveel televisie, dat hij het allemaal herkent daarvan.(maar geniet toch wel hoor)

We nemen de bus naar bijna het einde van de Strip (boulevard waar alle hotels met casino, nachtclubs, restaurantjes etc. aan liggen) We stappen er bij hotel Luxor uit. De Strip is ongeveer 4 miles (ruim 6 km), dus lopen we op ons gemakje terug. Daar doe je wel de hele avond over. Aan deze Strip hebben ze allerlei bekende highlights van over de hele wereld nagebouwd, zoals bijvoorbeeld Venetie (waar voor het hotel echte gondels varen), Madame Tussauds, Hotel New York, met zelfs een echte achtbaan. Watershows op muziek. Wat een happening zeg! Dit moet je een keer meegemaakt hebben. Zelfs Hans Klok heeft tegenwoordig een show in het Planet Hollywood. Het is ook een drukte op straat, en in de casino’s zelf. Hier zijn echt miljoenen mensen actief. Dat is wat anders dan met je camper in een National Park staan.

Uiteindelijk rollen we van vermoeidheid rond 01:30 uur ons bed in.

 

Zion NP / Bryce Canyon

Zondag 17 juni:

Ons plan was eigenlijk om 2 dagen in Las Vegas te blijven, maar omdat we iets meer speling willen hebben in onze geplande route, besluiten we vandaag naar Bryce Canyon te rijden. Het is even zoeken om Las Vegas uit te komen. Maar uiteindelijk zitten we op route 15 om richting het noorden te gaan. Via Zion National Park, rijden we naar Bryce Canyon. Onderweg slaan we opnieuw proviand in. In Zion NP maken we een stop om het visitor centrum te bezoeken om zo een beeld te krijgen van dit park. We twijfelen we of we nog een korte trail zullen doen. Dit doen we uiteindelijk niet omdat we toch nog wel een eind moeten rijden en je vanaf de weg bij een aantal goede uitkijkpunten ook al heel veel van dit park kan zien. Het is een park met grandioos opeengestapelde stenen terrassen, deze moeten de ‘natuurlijk tempels van God’ uitbeelden. Met je eigen fanatasie konden we er ook hele andere beelden uithalen. Zoals ‘grappige koppen’ van mensen uit de oudheid.

Zodra we aan de ingang van het Zion NP stonden, moesten we een bedrag betalen om een tunnel door te mogen. Dit omdat we in een ‘oversized vehicle’ rijden en de tunnel te smal was om bij 2 richting verkeer een camper er door heen te laten rijden. Er stonden ‘rangers’ om het verkeer stil te leggen, zodat wij er met de camper door konden rijden. We moesten dan wel in het midden van de tunnel rijden. Dat was wel weer een belevenis. Leuk om mee te maken.

Uiteindelijk kwamen we in onze beleving rond 18.00 uur aan op de camping in Cannonville. Later op de avond kwamen we er achter dat we door een tijdzone waren gereden, waardoor het al een uur later was. Na het vele reizen van de afgelopen paar dagen begint de vermoeidheid toe te slaan. We gaan op tijd naar bed.

 

Maandag 18 juni:

Vandaag zouden we op tijd naar Bryce Canyon gaan, maar we zijn door onze wekker heen geslapen en zijn voor ons doen, 9.00 uur, laat ons bed uit. Maar het is vakantie, en we hebben alle tijd.

We rijden naar het visitor center en na wat informatie gevraagd te hebben rijden we met onze camper door naar een aantal mooie uitzichtpunten. Wat een uitzichten zeg! Dit is heel bijzonder wat we zien en voor julie ook moeilijk te beschrijven wat je exact ziet. Door miljoenen jaren erosie vormde zich een reusachtig plateau. Door enorme druk brak het plateau in stukken, waarvan randen en uiteinden door het weer (regen, wind, ijs ect.) mishandeld en uitgebeten werd. Hierdoor ontstonden ‘hoodoos’.

Jans krijgt Bart zover om een trail te doen door dit ‘amphi-theater met rode ‘rotsblokken’ We maken een combinatie trail (Queen’s Garden trail en Navajo trail) Dit is een wandeltocht van ruim 1,5 uur. Echt een belevenis. Uiteindelijk krijgt Jans Bart dus ook nog aan het lopen……. Hij heeft er geen spijt van. Het was heel bijzonder om in deze omgeving te mogen wandelen.

 

Lake Powell

Dinsdag 19 juni:

Vandaag vertrekken we uit Cannonville en reizen we naar Lake Powell. Een heerlijk zonnig gebied met heel veel water. We komen na een rit van ongeveer 3 uren aan en gaan eerst een blik werpen op de grote Stuwdam, ‘Glen Dam’. Hierna zijn we op zoek gegaan naar een camping aan het water. Volgens ons de enige aan het water, Wahweap RV Parc. We gaan de komende drie dagen heerlijk van de zon genieten. Het is nog steeds ruim 38 graden. Vandaag lekker een goed boek gelezen en verder weinig meer gedaan.

 

Woensdag 20 juni:

Eerst heerlijk eens uitgeslapen. Dat hadden we nog niet tijdens onze vakantie gedaan. We hebben het plan om een bootje voor een dag te huren. Dus dat gaan we vandaag eerst eens regelen, zodat we morgen ook daadwerkelijk het water op kunnen. Nu, dat bootje is wel een enorme speedboot van 20 feet (6 meter) met 145 PK. Nu, maar hopen dat we (Bart in dit geval, Jans waagt zich er niet aan!?!) er mee uit de voeten kunnen.

’s middags zoeken we het zwembad op in het nabijgelegen resort. Daar mogen we zomaar gratis gebruik van maken. Heerlijk was dat.

 

Donderdag 21 juni:

Vandaag gaat de wekker al om 5.45 uur. Je moet er wat voor over hebben om een dagje het water op te gaan. Rond 7.00 uur kunnen we onze boot ophalen. Na enige uitleg over het gebruik van de boot kunnen we om 8.00 uur vertrekken. Het eerste uur is Bart de boot een beetje aan het uittesten geweest. Dit is toch wel iets heel anders dan een zeilboot. Maar ook erg leuk. We zijn blij dat we een luifeltje boven ons hebben, want anders verbrand je enorm. Enne.. toch ook maar even zonnebrand met factor 45 gekocht.

We maken een tocht naar de Rainbow Bridge. Dit is een 88 meter hoge brug en daarmee de hoogste natuurstenen brug ter wereld. De trip er naar toe duurde ongeveer 4 uren. Onderweg moesten we ook nog ons bootje voltanken. Dat is wel lachen, een benzinepomp op het water. Dat is weer iets anders!

Het is een heerlijke dag op het water. We zijn rond 16.30 uur weer terug in de haven. ’s avonds besluiten we uit eten te gaan.

 

Grand Canyon

Vrijdag 22 juni:

Vandaag reizen we verder naar Grand Canyon, nationaal park. Dit is heel bekend en moet blijkbaar 1 van de mooiste natuurparken in America zijn. Het is maar 2 uren rijden tot de oostelijke ingang: Desert View. We beginnen meteen met een toer met onze camper door het park. Ze hebben allemaal uitzichtpunten, waar je de canyon in kan kijken. Na wat we allemaal al gezien hebben, vinden wij het park een beetje tegenvallen. Maar ja, het kan niet allemaal even mooi zijn en het is natuurlijk ook heel persoonlijk. Hoe verder we de ‘village’ in komen hoe toeristischer het wordt. Je kan zien dat het een heel bekend park is.

We proberen of we op de natuurcamping in het park kunnen staan. We hebben geluk we kunnen er voor een nachtje staan. Dus dat doen we dan ook meteen. Ze hebben allemaal shuttlebussen rijden, waarmee je de bezienswaardigheden in het park kan bekijken. Dus even geen camper meer…

’s middags gaan we naar een lezing over condors. Dit zijn een soort arenden. Deze lezing werd door een ranger gegeven. We hadden het geluk dat er ook 2 condors op dat moment in het gebied vlogen.

’s avonds gaan we naar een voorstelling in het ampfitheater. Daar vertelt een ranger over de historie van de Grand Canyon op basis van een “verzonnen zoektocht” met William Shakespeare.

Het wordt nu wel heel erg koud. Het koelt ’s nachts af naar 8 graden. Dat is ruim 30 graden verschil!!

Gisteren konden we maar een half uurtje vrij internetten in een bibliotheek en dus was ons verhaal nog niet volledig. Vandaag nog maar even tijd vrij gemaakt om te internetten, terwijl jullie nu allemaal op 1 oor liggen.

Al weer snel reacties ontvangen. Leuk. Jacq, we zijn blij om te horen dat alles goed gaat met Daphne. Heel veel sterkte vrijdag, we zijn benieuwd hoe het nu verder gaat.

 

Zaterdag 23 juni:

Vandaag staan we vroeg op omdat we een hele lange reisdag voor de boeg hebben. We willen in 1 keer naar Palm Springs rijden. Dat is zeker een tocht van ruim 450 miles (720 km).

Wat ons trouwens nog verbaasde in de Grand Canyon, is dat er een trein midden in dit park stopt. Deze trein rijdt 1 x per dag vanuit het zuiden (Williams) naar de Grand Canynon en gaat vervolgens aan het begin van de avond weer terug naar Williams. Echt heel apart als je plotseling midden in een nationaal park een trein ziet staan. Zeker als je dit niet weet!!

Maar oke, vandaag dus een reisdag. Voordat we vertrekken, nog vlug een aantal foto’s van het kampeerterrein maken. Het is toch wel heel erg leuk om midden in zo’n nationaal park te kamperen. Maar het was afgelopen nacht wel heel erg koud.

Hup, de auto in en we vertrekken. Onderweg blijven we voorlopig maar een woestijn landschap zien. Dus vrij eentonig. We gaan via de interstate 40 (snelweg) naar het westen. Zo’n interstate rijdt lekker door. Op een gegeven moment vraagt Bart of het klopt dat we in de buurt van route 66 zijn. Z’n jongenshartje begint sneller te kloppen, want daar zou hij wel een klein stukje van willen rijden. Hij heeft hier al zoveel over gehoord en gezien op tv. Dus we kiezen er maar voor om bij de afslag naar route 66 van de interstate af te gaan. Onderweg komen we veel motorrijders tegen. Ach ja, het is zaterdag. Zij zijn heerlijk aan het toeren op hun vrije dag.

Na vele miles verder te zijn, komen we aan het begin van de avond in Palm Springs aan. Dit is de stad waar vroeger de rijken woonden. We gaan eerst op zoek naar de camping waar we graag wilden overnachten. Maar door het gebrek aan een gedetailleerde plattegrond en waarschijnlijk de moeheid, konden we de camping niet vinden. Onderweg kwamen we een andere camping tegen. Dus uiteindelijk daar maar gaan staan. Door al het gezoek in deze stad, hebben we al mooie delen gezien. De stad is veel groter dan we hadden verwacht. Na zo’n lange reis, hadden we geen zin om te koken, dus gaan we op zoek naar een restaurant. We zijn echt van die toeristen…. Naar binnen loeren of er wel volk in een restaurant zit, we kijken nog net niet het eten van het bord. We zien een Italiaans restaurant, waar het enorm druk is. We kunnen nog een plekje aan de bar krijgen. We vinden het best! Het eten was heerlijk en de bediening uitstekend!! Daar kunnen ze in Nederland nog iets van leren. In America is het loon van een serveerster/ober afhankelijk van de fooi. Dus zij doen hun uiterste best om het de gasten naar de zin te maken. Je geeft een gemiddelde tip van 15 tot 20%.

Om 22.00 uur rollen we van vermoeidheid ons bed in.

 

Palm Springs

Zondag 24 juni:

Op onze zoektocht door de stad gisteren kwamen we een Wal-Mart tegen. Dit is een supergrote ‘macro’. Je kan hier echt van alles krijgen. Aangezien onze voorraad echt op is, gaan we vandaag eerst boodschappen doen.

Hierna rijden we via een aantal villawijken naar de Aerial tram. Dit is een gondel die je in 12 minuten naar de top van de berg brengt, op meer dan 8000 feet (2400 meter). In de gondel hebben ze een draaiplateau aangebracht, waardoor je tijdens de rit vanuit alle hoeken het dal/berg ziet. Dit is zo’n gekke gewaarwording.

Op de top heb je een fantastisch uitzicht op Palm Springs. Nu zie je pas hoe deze stad eenzaam in de woestijn ligt. Je snapt niet hoe dit vroeger ontstaan is….

Vanuit Palm Springs rijden we vervolgens naar Malibu. Dit is een kustplaatsje grenzend aan Los Angeles (LA). Wat een tocht zeg vanuit Palm Springs naar LA. Hoe dichter we bij LA komen, hoe drukker het wordt op de weg en hoe meer rijbanen er bij komen. Wat een gekrioel op de weg met auto’s. Je wordt echt van links en rechts ingehaald. Rijbanen die op eens veranderen in uitritten. Het is opletten geblazen! Maar met Bart achter het stuur, redden we het wel. Ik (Jans) ben blij dat ik niet reed.

We hebben eerder op de dag gebeld of er nog een plaatsje op de camping in Malibu is voor 2 nachten. We hebben geluk, we hebben zelfs een kampeerplek met uitzicht op de Pacific Ocean. We betalen wel flink voor zo’n kampeerplek, maar oke!

Dit betekent wel dat we helemaal door LA naar de kust moeten rijden. Sjeempie, wat is LA groot zeg! Onvoorstelbaar. Hier wonen dus 16,5 miljoen mensen, net zoveel als in heel Nederland.

Aan de kust blijft het even druk. We realiseren ons nu pas dat het zondag is en dat veel inwoners van LA dit weekend aan de kust hebben doorgebracht.

Maar uiteindelijk zijn we aan het begin van de avond op de camping aangekomen. Wat een schitterend uitzicht hebben we vanaf ons stekje. Maar wat is het koud. Tot nu toe hebben we volgens ons midden in een hittegolf gezeten, het was gemiddeld 38 graden. Nu zijn we aan de kust en is het slechts 25 graden. (dat zouden jullie wel willen hebben in Nederland!) Dus het is meteen een vest aantrekken om aan deze temperatuur te wennen. Wat zijn we verwend de afgelopen weken. Maar Bart vindt deze temperatuur wel best. Hij heeft de afgelopen tijd alleen maar lopen klagen dat het zo heet was….

 

Malibu / Los Angeles

Maandag 25 juni:

We hebben maar 1 dag uitgetrokken om LA te verkennen, dus nu moeten we kiezen wat we willen zien. Dit wordt uiteindelijk de wijken Bel Air, Holmby Hills, Beverly Hills, Hollywood en Venice Beach.

Vanuit Malibu rijden we de Sunset Boulevard op. Deze weg gaat door de grootste en duurste villawijken van LA naar Hollywood. Onderweg zien we enorme villa’s. Sommige hebben hoge hekken en zijn afgesloten voor de “loerende” blikken van nieuwsgierige toeristen. Je mag ook nergens stoppen of parkeren, dat is uitdrukkelijk verboden. Dit doen ze om de nieuwsgierige toeristen op een afstand te houden….

Na een flinke afstand, komen we bij Rodeo Drive, de duurste winkelstraat van USA (of is dat nog steeds “Fifth Avenue” in New York?). Vlakbij Rodeo Drive kunnen we parkeren bij het postkantoor. Dat blijkt toch eenvoudiger dan gedacht met zo’n camper! We hebben 2 uur de tijd (max. parkeertijd) en gaan “etalage-shoppen” en soms even bij een winkel naar binnen. We zien helaas geen bekende sterren die aan het winkelen zijn…. We zagen wel een paar leuke dingen, maar onbetaalbaar….. Ik (Bart) moest Jans gewoon mee sleuren, anders was ik nu wel heel arm! Dus hand op de knip en doorlopen…..

Even later gaan we naar Hollywood. Zodra we de walk-of-fame zien kunnen we ook direct onze camper kwijt op een openbare parkeerplaats direct aan de weg gelegen. Weer mazzel dus!

De walk-of-fame heeft een enorme lengte met heel veel namen die ons totaal onbekend zijn. We gaan op zoek tocht over het trottoir naar bekende namen. Enne jawel, die vinden we ook. Vroegere idool van Jans, Tom Cruise. Bart z’n oog valt op Donald Duck en zo kunnen we er nog wel een aantal aan het rijtje toevoegen. Wat is de walk of fame lang zeg! Aan beide zijden van de hoofdstraat loopt het. Aan de hoofdstraat ligt ook het bekende Mann’s Chinese Theatre. Hier zie je op de stoep heel veel afdrukken van handen en voeten van filmsterren (Marilyn Monroe, George Clooney, etc.).

 

We lopen tegen een groot en hoog winkelcentra aan. Jans komt op het idee om naar de bovenste verdieping te lopen, misschien kan je hier vandaan de ‘grote letters’ HOLLYWOOD in de bergen zien. Enne…. we hebben geluk, dat uitzicht hebben we! Dus we spelen weer even voor toeristje met onze camera.

De Hollywood boulevard is wel heel erg toeristisch. Er hangt een hele andere sfeer dan in Beverly Hills. Na een uurtje rond gelopen te hebben, rijden we door naar de kust. Vanuit Hollywood is de kust makkelijk te bereiken.

Venice Beach is een uitgaansboulevard waar je de meest bizarre mensen tegenkomt. Langs de stoep is er een “muscle beach”. Hier staan allerlei mannen hun body building oefeningen uit te voeren. Verderop liggen “tennisbanen”, althans je denkt dat het tennisbanen zijn. De lijnen liggen anders en de rackets zijn “beach-rackets”. Langs de boulevard zijn enorm veel standjes waar men allerlei rotzooi verkoopt, zoals lege frisdrankblikjes die omgevormd zijn tot kunst! Echt te zot voor woorden. Er zat zelfs een man die werkte voor marihuana en de voorbijganger vroeg om een bijdrage! Je lacht je eigen slap, wat je wel allemaal ziet.

Als we op de camping terug zijn, hebben we eigenlijk geen zin om te koken. Langs Highway 1, de kustweg langs onze camping, hebben we een kleine taverne hebben gezien waar je verse vis kunt eten of meenemen. We lopen langs de snelweg (!), een voetpad kennen zie hier nauwelijks. Gelukkig is het nog licht en is het maar 100 meter lopen. We zijn nog net op tijd, want ze gaan al om 20.30 uur dicht. Wat is het druk zeg op zo’n doordeweekse dag. Nu, we weten intussen wel waarom. Wat was het eten lekker zeg, vis dat ’s morgens nog in de zee zwom! Op de veranda aan de weg hebben we het zitten eten.

 

Santa Barbara

Dinsdag 26 juni:

Vandaag vervolgen we onze weg naar Santa Barbara. Dat is maar 90 miles van Malibu vandaan. We komen hier na vele omleidingen (weg opbrekingen) aan. Wat een gepuzzel was dit om de weg te vinden naar Santa Barbara. Onze eerste stop is hier het Visitor Center. Met een stadsplattegrond, de naam van een camping en informatie over de bezienswaardigheden op zak kunnen we verder. We gaan eerst naar de camping om te kijken of ze nog een plaatsje voor ons hebben voor 2 nachten. Nu, dat gaat vrij eenvoudig. Het is erg rustig, dus we hebben het voor het uitkiezen. We nemen de bus (!) naar het centrum zodat we niet hoeven rijden en parkeren. (en we dus ons biertje en wijntje kunnen nemen!).

Wat een mooie stad is dit. Onze sightseeing toer vandaag begint met een bezoekje aan het Gerechtshof. Wat een geweldig gebouw met een fantastisch aangelegde tuin. We mochten als toerist ook overal in het gebouw komen. Terwijl het gewoon nog in tact is.

Na dit bezoekje, lopen we door de hoofdstraat naar de pier. De hoofdstraat is een straat met winkels, kroegjes, restaurantjes en 1 en al gezelligheid. Bart heeft al z’n kroeg uitgezocht waar hij later op de dag z’n biertje wil drinken. Er is ook een farmers markt.

Op de pier is het druk, vooral toeristen, maar er is verder niets te doen. We nemen dus de electric downtown shuttle terug naar de hoofdstraat. Hier kan je voor 25 dollarcent gebruik van maken. Echt spotgoedkoop! We gaan inderdaad aan het bier met een lekkere snack erbij. De gezelligheid blijft, echt een hele leuke stad met een fijn publiek.

 

Woensdag 27 juni:

Wat een nacht zeg, met zo’n camping direct aan de Highway 1 gelegen. Alleen een schutting scheidde ons en onze camper van de snelweg. Het verkeer bleef maar door razen! Maar dit nemen we voor lief, want dit is de enige camping (Sunrise RV Park) in Santa Barbara zelf. We kunnen nu lekker de bus naar het stadscentrum nemen, zodat we ons iets makkelijker kunnen verplaatsen. (en allebei lekker een borrel kunnen nemen!?!)

Vandaag gaan we op ons gemakje Santa Barbara verder ontdekken. We gaan met de bus naar de Mission (Missionarispost). Deze post kent een lange geschiedenis waarin diverse volkeren een rol hebben gespeeld (mexicanen, indianen, spanjaarden, etc.). We nemen een rondleiding door de verschillende delen. Gelukkig hebben we een Nederlandstalige handleiding erbij gekregen zodat we precies kunnen lezen wat er in al die jaren is gebeurt.

Na dit bezoek, doen we een poging om lopend naar de botanische tuinen te gaan (door de week gaat er helaas geen bus naar toe). Maar dit blijkt geen goed plan van ons te zijn. Voetpaden kennen ze niet, dus langs de openbare weg lopen. Maar dit bevalt ons niet zo met al dat snelle verkeer. Dus we keren uiteindelijk maar terug.

Omdat het zo gezellig en levendig in Santa Barbara is gaan we vanavond lekker uit eten. Jans heeft een goede Sushi bar gezien, wat de beste van de stad moet zijn. Nu dat weten we hoor. Het is er zo druk dat we op een wachtlijst worden geplaatst en dat we na 20 minuten maar weer even terug moeten komen, dan zal er waarschijnlijk een tafeltje vrij zijn. De mensen, en wij dus ook, moeten gewoon op straat wachten. Dat is wel een hele aparte gewaarwording! Maar we doen er vrolijk aan mee. Het wachten is uiteindelijk wel de moeite waard. We hebben echt verrukkelijk gegeten. Uiteindelijk zaten we aan de bar die rechtstreeks in verbinding stond met de keuken. Dus we hebben ook de volledige bereiding van ons eten kunnen zien. De kok had rechtstreeks contact met ons.

Morro Bay / Hearst Castle

Donderdag 28 juni:

We reizen van Santa Barbara via de kustweg verder naar Morro Bay. We hebben een plaatsje op Dunes Travel Trailer Park. Dit park ligt aan het strand. We zijn daar al om 11.00 uur. We willen graag de middag naar Hearst Castle. Dit ligt in San Simeon. Dit kasteel is een zeer toeristische attractie aan de kust. Het kasteel stamt uit 1800 en is ooit gebouwt door een mediamagnaat. Deze man zwemde in het geld. Hij had wel 9 van dit soort landerijen. Het is echt inmens groot. Zelfs zo groot dat ze er 4 toeren voor toeristen aan wijden. De toer die wij gedaan hebben ging langs het buitenzwembad, bibliotheek, enkele kamers, keuken, werkkamer en het binnenzwembad. Alles is symmetrisch gebouwd. Verschillende kamers zijn ingericht in diverse stijlen (gotisch, barok, renaissance) en zijn qua grootte gelijkwaardig zodat er geen onderscheid gemaakt kon worden voor de gasten.

’s avonds zitten we lekker met een biertje en een goed boek voor onze camper. Wat we wel merken aan de kust dat het steeds kouder ’s nachts wordt. De dekens komen er zelfs aan te pas. Anders wordt je gewoon van de kou ’s nachts wakker. Enne… we zijn niet van plan om de verwarming aan te gaan zetten!!

 

Vrijdag 29 juni:

De reis gaat verder langs de kust van Morro Bay naar Monterey. Dit is het mooiste stuk van de kust met heel veel haarspeldbochten, dikke mist, rukwinden en hele woeste golven!

 

De tocht begint met een view point waar je seal elephants (zeerobben) in het wild kon aanschouwen. Dit was fantatisch. Het waren er zo veel. Jans kon er geen genoeg van krijgen, de fotocamera bleef maar klikken!!

Onze volgende stop is in Big Sur, maar waar is dat eigenlijk. Het is een gebied aan de kust, maar nergens staat een naambordje, dus je moet echt gissen of je al in het gebied bent. Zeker als je met de lonely planet op je schoot zit met mooie uitzichtpunten erin genoemd is het echt opletten geblazen of je het nog niet voorbij gereden bent. We stoppen voor een lunch bij restaurant Nepenthe in Big Sur. Dit restaurant wordt in allerlei toeristische boeken genoemd, vanaf het terras zou je een geweldig uitzicht hebben over zee. En je raadt het al. Dat was ook zo! Dus dat was een uurtje genieten geblazen! Enne… het eten was ook nog eens lekker.

Onze tocht gaat verder langs de kust, wij rijden door Carmel, vlak na Carmel kan je een 17 Miles Drive doen. Dit is een tocht door een wijk met hele dure villa’s, de wereldberoemde Pebble beach golf baan en allerlei mooie uitzichten over de ocean.

We willen eigenlijk een camping aan de snelweg bij Monterrey nemen. Maar we hebben pech! De enige caming die er zit, zit vol. Dus we rijden door naar een andere camping, die wat verder het binnenland in zit. Dit is de Laguna Seca Recreation Area in Salinas. Deze natuurcamping zit direct aan een Mazda Raceway. Dat is ook wel weer een ervaring. De race-monsters blijven voorbij komen, terwijl Bart de tanks van de camper aan het legen is…..

 

Monterey

Zaterdag 30 juni:

Eindelijk krijgt Bart z’n uitstapje, we gaan naar het Monterey Bay Aquarium. Wat een drukte zeg op zaterdag! We waren zo in de buurt van het Aquarium, maar toen nog een parkeerplaats voor ons RV (camper). We dachten snel een plaatsje gevonden te hebben, maar daar moesten we 40 dollar voor betalen (32 euro). Omdat we 2 parkeerplaatsen in beslag namen, moesten we het dubbele tarief betalen. Nu, dat gingen we dus niet doen. Dat is te zot voor woorden. Het viel ons op dat RV’s aardig geweerd werden uit het centrum. Dus uiteindelijk zijn we een aantal blokken terug gereden, waar we voor 4 dollar, 4 uren konden parkeren. Het bleek overigens ook maar 15 minuten lopen te zijn naar het Aquarium en voor de luie mensen onder ons was er ook nog een gratis trolley die je heen en weer bracht. We zijn gaan lopen……

Voor het aquarium moesten we nog even in een wachtrij plaatsnemen voordat we de kaartjes konden kopen. Maar dan zijn we binnen! Er zijn diverse basins waarin grote en kleine vissen zwemmen (haaien, sunfish, tonijn. etc.) We zien zee-otters, jelly-fish, markelen, ……… Te veel om op te noemen maar wel erg mooi. Vooral de 2 verdiepingen hoge ramen met de vele vissoorten zijn indrukkwekkend!

Na de lunch in onze camper gaan we op weg naar Santa Cruz. Bij de VVV gaan we informeren over de campings in de buurt. Echter is vandaag het “All Armican Weekend” begonnen, de week waarin Onafhankelijkheidsdag zit. Veel Amerikanen hebben de week vrij en is het zo druk dat alle State Campings volledig vol zitten. Dat waren we dus even vergeten, dat zo’n onafhankelijkheidsdag gepaard gaat met een vakantie. Snel gaan we op zoek naar een alternatieve camping. Deze vinden we op 15 miles afstand op de KOA Campground vlakbij La Selva Beach, Watsonville. Van de VVV hebben we ook een busboekje gekregen, echter rijden er ‘s-avonds geen bussen naar Santa Cruz en weer terug. Met de RV in Santa Cruz zelf rijden en parkeren is geen optie volgens de VVV. Dat is even flink balen. Dus blijven we maar op de camping om te relaxen en al een deel van onze camper schoon te maken. Het einde van onze camperreis is al weer inzicht. Wat vliegen de dagen ook voorbij als je het naar je zin hebt….

 

Half Moon Bay

Zondag 1 juli:

Na lange twijfel of we toch maar niet vandaag Santa Cruz in gaan, rijden we toch maar door naar Half Moon Bay. Dat ligt ongeveer 45 miles van Dublin, waar we onze camper maandagochtend weer moeten inleveren. Bij Half Moon Bay is ook een strand en er is een camping aan het strand. We hebben geluk, na een telefoontje blijkt er nog een kampeerplek voor 1 nacht vrij te zijn. We zijn rond de middag op de camping. Ook het huishouden komt weer om de hoek kijken, dus we doen een was, we maken onze camper schoon en we gaan uiteindelijk richting strand. Wat ons opvalt hier aan de kust, is dat het allemal kleine strandjes zijn. Het is er dan ook heerlijk rustig. Er blijkt ook een golfpark direct naast de camping te liggen met een groot hotel van de keten Carlton-Ritz. Na een tijdje op het strand geweest te zijn, lopen we door naar het hotel, waar we een plekje op het terras zoeken om heerlijk van een biertje en een cocktail te genieten met een mooi uitzicht op de zee.

De camping eigenaar gaf ons het advies om ook in het restaurant van dit hotel te eten. Dit eten moet erg goed zijn. Nu en dat was dus ook zo. We hebben er van genoten!

 

San Francisco

Maandag 2 juli:

En dan breekt toch echt de dag aan dat we onze camper moeten inleveren. De rit van Half Moon Bay naar Dublin blijkt maar 1 uur tijd in beslag te nemen. Dus we zijn er ruim op tijd. Via internet hebben we een aantal dagen geleden een hotel in de binnenstad van San Francisco (Parc fifty-five hotel) geboekt. Vandaag gaan we ons reisverslag weer updaten en shoppen. Voor de rest lekker even niets doen. Morgen vliegen we naar Honolulu!

 

Hawaii – Honolulu

Dinsdag 3 juli

We konden even uitslapen in onze luxe suite. Heerlijk zo’n groot bed, geen lawaai. Met de taxi naar het vliegveld waar we ruim op tijd aankomen. De vlucht naar Honolulu gaat snel…..voor Bart (die leest z’n boek uit en slaapt daarna weer!). Het is erg druk op de weg (voor het eerst weer file!). Na de incheck nemen we een borrel en gaan lekker sushi eten met een fantastisch uitzicht over de stranden van Waikiki.

 

Woensdag 4 juli

Vandaag is het “independence day”, DE nationale feestdag. Hele gezinnen gaan naar de stranden. En wat nemen ze toch allemaal mee? Hele dozen met frisdrank, eten, BBQ’s, tuinstoelen, etc. Het lijkt net of ze dagen gaan camperen! We slenteren langs de stranden en gaan shoppen. Het is weer Bart die wat leuks vindt. Een dagje lekker niks doen en genieten van hetgeen om ons heen gebeurt.

 

Donderdag 5 juli

We gaan met de bus naar Pearl Harbor, de haven waar in 1941 de oorlog voor de USA is begonnen. De busrit (duurt 1:23 uur!) gaat door veel wijken van Honolulu (zo zie je nog eens wat). We bekijken het Arizona Memorial (ereplaats voor de gesneuvelden) en een aantal andere bezienswaardigheden. Daarna teurg naar het hotel om onze koffers te pakken en vroeg te gaan slapen; morgen is het vroeg op!

 

Kauai – Poipu

Vrijdag 6 juli

Ja, we moesten vandaag wel heel vroeg op. Maar ja, je moet wat over hebben om gebruik te maken van een goedkoop vliegticket. De prijzen varieren hier enorm voor dezelfde vluchten. Van pakweg 30 euro tot ruim 700 euro. Absurd gewoon! We nemen een taxi naar het vliegtveld. Dit keer hebben we een hele leuke chauffeur. Zijn broer had zich verslapen en hij moest hem vervangen. Dit schijnt wel “normaal” te zijn, alles gaat wat makkelijker en relaxter hier.

Op Kauai is het nog even spannend; zijn er nog huurauto’s? Zonder auto is het eiland niet te doen. Gelukkig hebben we mazzel. Een SUV is nog beschikbaar, een Ford Escape. Rijdt erg lekker!

We verblijven dit keer in een condo (Prince Kuhio, Poipu), zoals dat hier genoemd wordt. Het is eigenlijk een appartement met 1 of 2 slaapkamers, keuken, woonkamer en badkamer in kleine complexen. Deze liggen vooral aan de kust.

De eerste indruk van Kauai (wat Jans maar steeds Mauai blijft zeggen, wat gewoon een ander eiland is, is indrukwekkend. Wat een mooi eiland zeg. Het is een vrij klein eiland. Je bent in 2 uren tijd van noord naar zuid gereden met de auto. Het is ook een vrij groen eiland. Het niet voor niets het garden eiland.

Vanvond gaan we naar Hanapepe. Het is vrijdag en dan is het een soort open avond van galleries. Kunstenaars tonen hun kunstzinnige voorwerpen ten toon en overal wordt heerlijke hapjes aangeboden. Het is een klein kunstenaarsdorpje. Leuk om te zien hoe de bewoners van dit eiland met kunst omgaan. We hebben hele mooie dingen gezien.

 

Zaterdag 7 juli:

Vandaag maken we een autotocht langs de kust naar het noorden. (via oostkust) Hier liggen schitterende stranden. Er was zelfs een strand waar het zand goudkleurig was. Dat was echt mooi om te zien. Een ander strand lag midden in het regenwoud. Helaas was dit ook het drukste strand en dus vrij toeristisch. Alhoewel?!

We hebben vandaag lekker aan 1 van de stranden zitten lezen en gesnorkeld. Echt genieten. Hier lig je niet op het strand met nog eens honderden mensen. Het is echt rustig op de stranden.

 

Zondag 8 juli:

Vandaag gaan we via de westkust naar het noorden met de auto. Deze tocht brengt ons in de Waimea Canyon State Park. Dit is de Grand Canyon in het klein.

De dag eindigt met een bezoekje aan de Spouting Horn. Dit is een opening in de grond die in verbinding staat met de oceaan. Het water dat met kracht tegen de kust slaat komt spuitend door de opening en maakt daarbij een fluitend geluid. Een heel bijzonder natuurverschijnsel om te zien.

 

Big Island – Volcano NP

Maandag 9 juli:

Helaas hadden we onze vlucht naar Big Island al geboekt, anders waren we zeker langer op Kauai gebleven. 3 dagen was veel te kort om het hele eiland te verkennen. We vliegen dus vandaag naar Big Island. Voor de eerste 2 dagen hebben we een hotel geboekt in de buurt van het Volcano National Park. Hier vind je de meest actieve en grootste vulkaan van de wereld. Dit eiland is veel groter dan Kauai. Het is ruim 2,5 uren rijden naar Volcano Village waar ons hotel zich bevindt.

We landen rond de middag, maar wat een oponthoudt hebben we bij het autoverhuurbedrijf. Je geduld wordt op de proef gesteld hoor…. Welkom in Hawaii!! Maar uiteindelijk kunnen we dan halverwege de middag in onze auto stappen en naar het zuiden rijden.

 

Dinsdag 10 juli:

Vandaag dus op pad naar de vulkaan.We lopen over gestolde lava, zien grote kraters en zien zelfs dat een snelweg door lava niet meer toegankelijk is. Heel bijzonder!!

Er is zelfs een Lava Tunnel midden in regenwoud waar je doorheen kan lopen. Raar dat je in een tunnel met een diameter van 4 meter loopt waar ooit lava door heen heeft gestroomd richting regenwoud en oceaan!!

Er zijn ook rangers die wandelingen door de natuur maken met toeristen. We hebben ook zo’n wandeling gedaan. Leuk om van een local te horen wat hij van de natuur vindt en wat er allemaal is.

 

Big Island – Kona

Woensdag 11 juli:

Vandaag rijden we terug naar Kona waar we ons resort hebben voor de laatste dagen van onze reis! Onderweg stoppen we nog voor een bezoek aan een zwart strand. Heb je dat ooit gezien?!? Een strand dat bestaat uit zwart korrelig en glinsterend zand afkomstig van vulkaanrotsen en gestolde lava.

 

Donderdag 12 juli – 15 juli:

Enne… vanaf nu heerlijk relaxen. De “lava flow” cocktail is erg lekker…… vinden we allebei! Ook vinden we een paar leuke restaurantjes, met twee favorieten, een japans en een thais restaurant.  We maken een paar uitstapjes naar een paar mooie stranden in de buurt van Kona.

 

Maandag 16 juli:

We vliegen al vroeg van Kona naar Honolulu. Daar moeten we even wachten op onze vlucht naar San Francisco, waar we rond 20:30 aankomen. Onze hotelreservering hadden we op Hawaii al geregeld. Daar stond bij dat we gebruik konden maken van een gratis shuttle dienst. We zien diverse busjes maar weten niet welke we moeten nemen. In het bushokje hangt een telefoon en we bellen met het hotel. Die zegt dat we shuttle x moeten nemen. Als deze aankomt checken we nog met de chauffeur. Deze zegt dat de shuttledienst niet meer voor het hotel werkt….. We nemen wederom contact op met het hotel die daarop aangeft dat we een taxi moeten nemen. Inmiddels is het 22:00. Bij het hotel aangekomen vragen we of er ergens nog een restaurant open is. Na enig zoeken vinden we een soort van pannekoekenrestaurantje waar we ff gaan snacken.

 

Dinsdag 17 juli:

Vandaag vliegen we terug naar huis. Al vroeg zijn we op het vliegveld. Als uiteindelijk de balie open gaat horen we dat het vliegtuig overboekt is en of we een extra dagje willen blijven in San Francisco. Hiervoor betalen ze dan $ 75.= We willen echter naar huis. Daarop worden onze koffers gewogen en moeten dan flink betalen voor het overgewicht. Tja, wat zullen we zeggen….was de stewardes pissed-off omdat we toch mee wilden of doen ze altijd zo chagrijnig?

Met een vertraging van ruim 2 uur vertrekken we eindelijk. Het was weer een hele mooie reis!

 

Woensdag 18 juli:

Thuis!