Australie 2003

In 2003 hebben we een grote reis gemaakt naar Australië, Nieuw Zeeland en Fiji. We hebben gedurende 2 maanden daar een geweldige tijd doorgebracht!

Heenreis (8-10 september 2003)

Reisschema

Van                              Naar                 Vlucht Vertrek            Aankomst        Datum             in Nederland

Amsterdam     AMS     London            LHR      BD-106            13:45   13:55   8-sep   8-sep / 14:55

London            LHR      Auckland          AKL      NZ-001            16:15   05:15   10-sep             9-sep / 18:15

Auckland          AKL      Sydney            SYD      NZ-001            07:00   08:30   10-sep             9-sep / 21:30

We vertrekken om 10:40 naar het station waar we de trein nemen van 11:00 uur. We willen op tijd op Schiphol zijn omdat we goede plaatsen willen hebben in het vliegtuig, vooral tussen London, via Los Angeles en Auckland, naar Sydney.

Op Schiphol begint het direct al met een vertraging van 1 uur. Gelukkig hebben we in London voldoende tijd om van de ene naar de andere terminal te gaan.

Ja, tijdens een vlucht kun je ook spannende dingen meemaken. Een vrouw die stomdronken is en passagiers en bemanning lastig valt…. Dit gebeurde 1 rij voor ons in het vliegtuig. Jawel, in Los Angeles werd ze door de politie van boord verwijderd. Ach, het zorgde tenminste voor afleiding. Na diverse films bekeken te hebben (ja, daar vermaakte Bart zich wel mee..) is dat tenminste weer eens iets anders.

Na een lange reis (ruim 32 uren) zijn we uiteindelijk in Sydney aangekomen.

Sydney (10-13 september 2003)

Woensdag 10-sep

Om 8.30 uur kwamen we vervolgens in Sydney op de luchthaven aan. In Sydney was het bij aankomst 22 graden. Een aangename temperatuur. Na ons geinstalleerd te hebben in het hotel zijn we meteen op stap gegaan. Ons hotel ligt gunstig in het centrum van de stad. We zijn meteen richting het welbekende opera gebouw gelopen en hebben gezellig iets gegeten aan de HARBOUR. Hier heb je een geweldig uitzicht over de stad. Vervolgens op zoek naar het leuke aanbevolen barretje in het Hilton Hotel. Maar ja…. waar is dat Hilton Hotel gebleven? Uiteindelijk bleek, na er diverse malen voor bij te zijn gelopen, dat het hotel gerenoveerd wordt momenteel. Ja, dan kun je wel blijven zoeken. Uiteindelijk zijn we gezellig een borreltje en een hapje gaan doen in een Duits restaurant “Lowenbrau”. Jullie zullen wel denken, moet je daarvoor naar Sydney! Maar, we hebben heerlijk gegeten. Echt een aanrader. Intussen was het 19.00 uur, en kwam de ‘man met de hamer’ Gelukkig ook bij Bart, ik begon me al af te vragen waar hij al die energie nog vandaan haalde na zo’n lange reis. Dus je begrijpt het wel, dat was vervolgens om 20.00 uur op kooi!

Donderdag 11-sep

Na 17! uur te hebben geslapen, zijn we de stad weer ingegaan. Ja, het was intussen 14.00 uur ‘s middags. Eerst langs het Internet Café waar je spontaan RSI krijgt van het toetsenbord. Gelukkig zijn er ook Internet Cafés waar men beter is uitgerust qua apparatuur.

Daarna naar de botanische tuinen waar we een heerlijke milkshake en sandwich hebben gegeten. Deze tuinen zijn echt schitterend. Diverse begroeiing en heel veel verschillende vogels. Deze dieren zijn dus ook echt niet bang voor mensen, eerder brutaal kan je zeggen. Als het aan hun had gelegen, hadden ze onze broodjes volledig opgegeten. Wat ons ook op viel, is de rust dat zo’n park uitstraalt. Maar ook zeker de ‘netheid’ van de toeristen/bewoners van Sydney. Er staan nauwelijks prullenbakken, maar er ligt echt geen vuil in het park. Hier kunnen wij Hollanders nog iets van leren. Uiteindelijk kwamen we weer bij het Opera House terecht. Dit wilde wij nog graag van binnen bezichtigen. Dus lekker toeristisch met een tour mee. Maar dat was dus ook echt de moeite waard. Wat een super gebouw zeg! Echt top! Met name de Concert Hall is fantastisch. Helaas was de Opera Hall bezet, dus konden we daar niet in. Jammer dat we maar een aantal dagen in Sydney zijn, anders waren we zeker naar een voorstelling gegaan. Maar ja, we hebben nog zoveel wensen op ons lijstje staan voor de komende 2 dagen.

Vrijdag 12-sep

Op het terras aan de Harbour hebben we gegeten en wat gedronken. Wat een drukte zeg voor een door de weekse dag. Maar dat zorgt ook wel weer voor de gezelligheid. De Australiers zijn echt super vriendelijke mensen. Intussen was het 23:00 uur, tijd om terug naar het hotel te gaan.

We zijn vandaag nog in Sydney en vertrekken morgen met onze campervan richting zuiden. Dan is de luxe weer voorbij en gaan we dus echt……

Three Sisters, Mittagong, Eden, Lakes Entrance, Philip Island (13-19 september 2003)

Zaterdag 13-sep

Ja, de campervan werd werkelijkheid. Ja, ja het vakantiegevoel is helemaal aanwezig! Met de taxi naar het verhuurbedrijf. Nou, dat was voor mij toch wel even schrikken. Het was het kleinste campervannetje wat ze te huur hadden. Je kent ze wel. Sommige mensen nemen hele gezinnen mee in een dergelijk klein busje. Nou, zo’n busje was het dus, maar dan met een soort koepel er op, dat je toch nog in de auto kan staan. Dat wordt dus een hele ervaring! Enne.. dan nog links rijden en schakelen, zie je het voor je. Maar het viel gelukkig allemaal mee. Na ruim anderhalve week zijn we helemaal gewend. Zelfs de lichtgewicht handdoekjes beginnen te wennen (Marika, goede tip!).

Voor de Australie-kenners onder jullie, we zijn als eerste naar Katoomba gereden, waar The Three Sisters staan (een rotsformatie) Hier hadden we een fantastisch uitzicht. ‘s-Avonds gaan we het plaatsje in voor een borrel en maaltijd. De meeste plaatsjes kennen een zgn. RSL club (Return Service League). Hier kan men tegen gereduceerde prijzen wat drinken en eten terwijl men deelneemt aan ……gokken. Ja gokken op alles en nog wat. Overal hangen beeldschermen van bookies. Het blijkt DE nationale sport te zijn. Voor onze maaltijd zijn we echter naar een heel fijn restaurant gegaan “The Rooster”. Vanwege de kou (‘s-nachts vroor het een paar graden) nemen we de taxi terug.

Zondag 14-sep

Na het inslaan van voldoende proviant, rijden we naar Mittagong. Hier nuttigen we onsze eerste maaltijd in het campervannetje. Het valt mee in zo’n kleine ruimte. Maar ja, soep met brood is dan ook snel gemaakt. We maken een voorlopige route voor de komende 2-3 weken. Als het buiten flink begint te regenen zoeken we de warmte op van ons bed.

Maandag 15-sep / Dinsdag 16-sep

We rijden naar Eden wat op 400 km van Mittagong ligt. Onderweg bezichtigen we de “Fitzroy Falls” en stoppen even in Jervis Bay, bekend om zijn schitterende witte zandstranden en het helderste water ter wereld. Via de Princess Highway komen we om 16:15 aan in Eden.

We besluiten hier een extra nacht te blijven om even bij te komen en ons te verdiepen in ons reisschema. Het wordt heel krap als we Tasmanie willen bekijken. De overtocht duurt ca. 14 uur en ook staat de “Bass Street” bekend vanwege zijn ruwe zee. Het alternatief, vliegen, is erg duur in verhouding tot een verblijf van maar enkele dagen. We zien daarom, met enige spijt, af van een bezoek aan Tasmanie. Tevens besluiten we om het wat rustiger aan te doen en laten Adelaide (enkele dagen) en de Barossa Valley afvallen.

Op dinsdag bezoeken we het walvismuseum en nemen we verder rust.

Woensdag 17-sep

Rond 09:30 vertrekken we richting Lakes Entrance. Alhoewel er onderweg een flink aantal waarschuwingsborden staan i.v.m. overstekende kangeroes hebben we deze dieren nog steeds niet gezien. Overigens is dat niet erg, want je weet nooit wat er gebeurt als je met 80 km/uur een kangeroe raakt!

Lakes Entrance, de Riviera van Australië, blijkt minder interessant dan verwacht. Het is fris en de toeristen worden pas over enkele weken verwacht. We eten ‘s-avonds in een gezellig Italiaans restaurant, “Pinokkio”.

Donderdag 18-sep / vrijdag 19-sep

De route naar Philips Island is fascinerend. De natuur is erg divers. Zo rijd je nog midden in de bossen en gaat het landschap vervolgens over op een soort polderlandschap, wat wij ook in Nederland kennen. Schitterend om te zien. Als we omstreeks 13:30 arriveren, blijkt dat Philips Island meer bezienswaardigheden heeft dan we in eerste instantie haden verwacht. We besluiten daarom 2 dagen te blijven. De eigenaar van de camping in Cowes blijkt een zeer vriendelijke man die nuttige tips en adviezen geeft.

‘s-Avonds bezoeken we de “Pinguin parade”. Gezeten op een betonnen tribune wachten we op de pinguins die rond zonsondergang (rond 18:30) uit de oceaan komen om de nacht in de duinen door te brengen. Ze komen dan in groepen van 5 tot 10 pinguins op het land aan en waggelen het duingebied in. Een supergezicht.

De volgende dag bezoeken we de “nobbies”, het eiland van de zeehonden. Aldaar waaien we bijna uit onze jassen zonder 1 zeehond te hebben gezien. Op naar het Koala reservaat. Hier zien we eindelijk de Koala’s in levende lijve.

De eigenaar geeft ons een routebeschrijving naar de camping in Melbourne. Tevens heeft hij voor ons al een reservering gemaakt. Geweldig behulpzaam!

Melbourne (20-24 september 2003)

Zaterdag 20-sep

In ongeveer 3 ½ uur rijden we naar Melbourne. Wat een drukte in de stad. Alhoewel we dankzij de routebeschrijving de meeste files hebben kunnen ontwijken komen we toch nog vast te zitten (nou ja, in zo’n drukke stad is dat niet echt bijzonder). De camping ligt op de grens van de wijken Sunshine en Footscray. Met de bus is het ongeveer 45 minuten naar het centrum. De verbindingen zijn goed (elke 20 minuten en ‘s-avonds de laatste om 23:45 terug). Ook de prijzen vallen erg mee: AU$ 5.20 voor een dagkaart.

Wat een geweldige stad zeg! Een hele bruisende stad met veel nationaliteiten, bars, restaurants, cultuur, sport etc.. En voor de winkelliefhebbers, enorm veel kledingwinkels en warenhuizen. Helaas zitten we al aan onze max qua kilo’s bagage. Anders had ik nog wel wat leuke kleding gekocht. Ik heb al weer hele leuke schoenen gezien. (misschien dat ik die nog wel ga kopen) Jammer dat Melbourne zover weg ligt, anders was het zeker een bezoekje waard. Je kan trouwens het zo gek niet bedenken of het is aanwezig. De eerste avond zijn we naar een internationale pub gegaan (Young & Jackson) waar op dat moment de kroeg op z’n kop stond omdat er een belangrijke football wedstrijd gespeeld werd. Dat was heel gezellig. Mensen uit Perth en Texas leren kennen. Ja, m’n cursus Engels komt me nu goed van pas. Zo lang men niet te veel dialect spreekt, kan ik het allemaal redelijk volgen. Zelfs Bart heeft soms moeite om gesprekken te volgen. Die spreekt toch goed engels… Met iets te veel alcohol op, verlieten we uiteindelijk de kroeg! We eten aan de shushi bar van het Japanese Teppanyaki Inn restauant omdat het Teppanyaki reeds volgeboekt is. De kok is zeer vriendleijk en we besluiten hier nog eens erug te komen voor Teppanyaki.

Zondag 21-sep

Voor de tennisliefhebbers onder jullie, we hebben het voor elkaar gekregen om kaartjes te regelen voor de semi-finals van de Davis Cup in Melbourne. Eerst bezoeken we de zondagmarkt. Hier treffen we enkele schilderijen aan van Karen Mason met enkele hele mooie exemplaren. Helaas te groot om mee te nemen naar huis.

Tegen 13:15 gaan we naar het Rod Laver stadion voor de Davis Cup. Het stadion is indrukwekkend met goede faciliteiten.We hebben de wedstrijd tussen Federer en Hewitt gezien. Super. Op dat moment stond het 2-1 voor Australie (-Switserland) Dus het was een hele spannende wedstrijd. Uiteindelijk na 3 en een half uur spelen, je gelooft het niet, in 5 sets, heeft Hewitt gewonnen van Federer. Heel het stadium stond op z’n kop. Dit was voor ons een wereldervaring. Dat betekende dus ook dat Australie door is naar de finale. Dus jullie begrijpen wel, wat een feest het in de stad was. Erg gezellig.

Maandag 22-sep

Vandaag doen we de was en gaan ‘s-middags naar het winkelgebied van Melbourne. Na te hebben gewinkeld en gegeten in ons favoriete Teppanyaki restaurant bezoeken we nog even de kroeg, “Turfbar” waar het erg gezellig is. Hier schenken ze gelukkig ook Hoegaarden!

Dinsdag 23-sep

Vandaag bezoeken we de schitterende botanische tuinen van Melbourne. Daarna een bezoek aan musea aan Federation Square wat echter tegenvalt. Ook het bezoek aan Swanson Street (waar veel architectuur is te bewonderen) en Lygdon Street (veel verschillende restaurants) vallen een beetje tegen.

Woensdag 24-sep

Vandaag bezoeken we de “Puffing Billy”, een stoomtreintje tussen Belgrave en Lake Emerald. Dit blijkt een flinke tegenvaller te zijn zeker als je in aanmerking neemt dat je urenlang in de trein zit (eerst Melbouren naar Belgrave, dan met Puffing Billy en weer terug).

‘s-Avonds eten we bij “River Side Restaurant”, een fantastisch restaurant met heerlijke gerechten!

Great Ocean Road (25-27 september 2003)

Donderdag 25-sep

De Great Ocean Road is de mooiste landschappelijke kustroute van Zuid-Australië. We nemen er 3 dagen de tijd voor. We rijden door de mooiste landschappen, kustlijnen en natuurparken.

Via Otway Park rijden we naar de beroemde “Twelve Apostels”. Voor onze overnachting boeken we een camping in Petersborough waar we in onze camper blijven vanwege het slechte weer.

Vrijdag 26-sep

In het natuurpark Tower Hill Game maken we wel een hele spectaculaire wandeling. De wandeltocht leidt naar de plaatselijke vulcaan. Een schitterende tocht. We zien een aantal kangaroo’s van heel dichtbij. Dat is voor het eerst dat wij ze van zo dichtbij meemaken. Aangezien het aardig wat geregend heeft in dit gebied, zijn sommige paden erg glad. Aan het begin van de tocht werd aangegeven dat dit een wat zwaardere tocht met meer klimpartijen zou zijn. Nou dat in combinatie met regen, dat wil wel. Tegen het einde van de tocht moesten wij een smal pad naar beneden. Dat was intussen meer modder geworden. Je begrijpt het al, ik glij uit en maak een uitglijder naar beneden, aangezien ik niet wist waar het pad naar toe liep, grijp ik mij vast aan een tak. Nou dat is natuurlijk ook niet een ideale positie. (daar hang je dan!) Bart denkt, ik moet haar toch helpen, anders valt ze nog verder naar beneden. Nou vergeet het, de ‘ridder’ valt zelf een aantal meter naar beneden en zat dus onder de modder. Het is uiteindelijk allemaal goed afgelopen en we hebben er enorm om moeten lachen…

We overnachten 1 nacht in Port Fairly, een klein vissersplaatsje. Erg gezellig en toeristisch. We eten er ’s avonds voor het eerst kangaroovlees. Dat is erg lekker. Het is een soort biefstuk, zonder vet, met een lichte wildsmaak.

Zaterdag 27-sep

We rijden vandaag 650 km (!) en arriveren laat in de middag in Victor Harbor. Hiervandaan is het maar een kleine afstand tot Cape Jervis waar we  morgen de boot zullen nemen naar Kangaroo Island. Omdat we zo veel km hebben afgelegd kunnen we ons verblijf op Kangaroo Island met 1 dag verlengen!

Kangaroo Island (28-30 september 2003)

De eerste nacht overnachten wij op een primitieve caravanpark midden in de natuur. We gaan de volgende dag het natuurpark Flinders Chase bezoeken waar we een wandeling maken en lunchen. Daarna rijden we door naar Admirals Arch waar we vanaf de boardwalk heel veel zeehonden zien liggen op de rotsplateau’s. Dit vonden we al schitterend, maar toen we doorreden naar Seal Bay konden we zelfs onder begeleiding op het strand bij de zeehonden komen. Je ziet de zeehonden dan op 5 meter afstand. Echt schitterend. Er zat zelfs een baby-zeehondje van 3 maanden bij, die de show natuurlijk aan het stelen was. Wat een schatje zeg! We verblijven nog 1 nacht op een andere camping (Kingscote) en vertrekken de volgende dag naar Adelaide. We nemen de boot terug. De zee is erg wild. Je begrijpt het wel, ik had geen reistablet ingenomen omdat het op de heenweg ook zonder tablet goed ging. Nou, nu ging het helaas mis. Fijn als je zo misselijk bent en je hoort diverse mensen in je omgeving overgeven. Dat was dus alsnog vlug een reistablet innemen en de rest van de dag weer zo duf als een ‘konijn’ zijn…. Maar, we hebben alles binnen gehouden! Voorlopig geen boottochtjes meer…..

Adelaide (30-sep / 2-okt 2003)

Uiteindelijk leveren we dan op 1 oktober jl. ons campervannetje in Adelaide in. We hebben een schitterende tijd in de ‘van’ gehad. Het was erg knus en het rijdt heerlijk zo’n busje. Maar na 3 weken in zo’n kleine ruimte geleefd te hebben, trakteerden wij ons zelf op 1 nachtje in het Hilton hotel in Adelaide. We vonden dat we dat wel verdiend hadden. Na een nacht heerlijk in een groot bed geslapen te hebben, hebben we 1 dag in Adelaide voordat wij een binnenlandse vlucht naar Alice Springs nemen. We ontdekken in Adelaide de Outback Travel shop (http://www.outbacktravelshop.com.au), waar ze 3 daagse trips in de omgeving van Alice Springs aanbieden. Het blijkt dat de winkel per vandaag is overgenomen door een Nederlandse vrouw Irma, die ook een shop in Alice Springs en Perth heeft. We hebben gezellig met haar zitten kletsen en hebben een hele leuke trip geboekt.

Alice Springs, Uluru, Kata Tjuta, King’s Canyon (2-6 oktober 2003)

Op 2 oktober komen we aan in Alice Springs (basis van de flying doctors, waarschijnlijk wel bekend bij jullie) waar we voor het eerst in een backpackers-hostel overnachten. Ik vind dat super, maar Bart iets minder. Ja, het is niet te vergelijken met een hotel. De douches en toiletten zien niet al te schoon en het is erg rumoerig. We slapen dan ook erg weinig ’s nachts en moeten de volgende dag om 5.00 uur op voor onze trip. We gaan naar Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon. (de omgeving van de rode berg, het ‘red centre’ van Australie) We vertrekken uiteindelijk om 7.00 uur met een groep van 20 personen en een tourguide richting Uluru. De tocht gaat dwars door de woestijn. Bij verschillende stops strekken we maar eens onze benen. Onze ‘van’ was toch wel iets meer comfortabel dan deze busjes. Rond lunchtijd komen we aan bij ons 1e kamp. Na de lunch bezoeken wij Kata Tjuto en lopen we ongeveer 8 km. door de rotsformatie. Dit is een aardige zware tocht, maar weer een schitterende omgeving. Bart, begint last van z’n knie te krijgen. (ja, dat krijg je als je wat ouder wordt…) Rond 18.40 uur bekijken wij onder het genot van een glas champagne en een knabbel naar de zonsondergang op Uluru.

Het reisgezelschap bestaat uit diverse nationaliteiten (Australiërs, Nederlanders, Engelsen, Duitsen en Noren), dat is erg leuk. Onderweg sprokkelen we nog hout voor het kampvuur. In het kamp eten we gezellig, zitten bij het kampvuur te kletsen en slapen vervolgens buiten onder de sterrenhemel in een ‘swack’ (een soort schuimrubberenmatras in een canvas slaapzak).

De volgende dag zijn we al weer om 5.45 uur (wat een tijden he!) op pad met de bus om de zonsopgang te bewonderen in Uluru en een tocht van 9.5 km. te lopen. We dachten al de afgelopen maand veel gelopen te hebben, maar deze tour overtreft alles! Na de wandeling volgt een culturele wandeling met uitleg over de leefwijze van de aboriginals. Na de lunch vertrekken we richting Kings Canyon, een rit van 4 uren. Onderweg gaan we weer opzoek naar boomstammen, dit maal om ons avondmaal op te bereiden. Ja, het wordt steeds meer back-to-basic. Dit blijkt ook wel als we op onze overnachtingsplaats aankomen. Het meest primitieve wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Maar het heeft wel wat! Het eten was trouwens heerlijk en we hebben zelfs weer buiten geslapen. Ondanks dat er 3 buitjes ’s nachts vielen, bleef iedereen lekker buiten in z’n ‘swack’ liggen.

De laatste dag van onze trip vertrekken we om 8.00 uur naar Kings Canyon Valley, voor natuurlijk weer een wandeltocht van ongeveer 6 km. Maar dit is wel de zwaarste tocht tot nu toe. Enne… de mooiste.

’s Middag vertrekken weer naar Alice Springs, een tocht van 5 uren rijden. Ja, en onderweg nemen we nog een extra passagier aan boord mee. Je gelooft het niet, een baby-kangaroo van 3 maanden. Deze blijkt als ‘wees’ bij een bar onderweg aan zijn komen lopen en moet naar het reservaat in Alice Springs gebracht worden. Dus dan maar gewoon bij iemand op schoot in ons busje. Bart en ik hebben met verbazing zitten kijken dat dit allemaal zomaar kan in dit landje.

De volgende dag gaan we eerst langs de Outback Travel shop waar Leo ons fantastisch helpt met de reservering van onze auto in Nieuw Zeeland. We hebben het geluk dat er geen auto’s meer in de goedkoopste klasse beschikbaar zijn, dus we krijgen voor het zelfde geld een luxere auto. Dat wordt dan een ford mondeo. Wel heel erg luxe!

Daarna vliegen we van Alice Springs, middels Melbourne naar Auckland (Nieuw Zeeland). Ja, onze trip door Australië zit er dan toch echt op. Jammer, we hebben misschien nog maar 1/3 van Australië gezien. Het is een enorm groot land met heel veel mooie en diverse bezienswaardigheden en natuurlijk de diverse natuur niet te vergeten. We realiseren ons dat wij enorm veel hebben gedaan en eigenlijk nauwelijks rust hebben gehad. Ik geloof dat we in 4 weken, 1 rustdag hebben ingelast. Dat is toch wel heel weinig. Je hebt namelijk de neiging om heel veel te willen zien (eigenlijk alles), maar je hebt maar 4 weken en dan moet je keuzes maken. We zouden hier nog wel 3 maanden rond kunnen reizen, maar ja, die tijd hebben we dus niet.

In Melbourne is er een hele strenge controle. Alles wat vreemd is, mag niet in jouw handbagage meegenomen worden. Zo ook de ‘hairmousse’ van Janneke. De dop zet er intussen niet meer op. Aangezien het misschien wel eens een giftige spray kon zijn (?) mocht deze niet meegenomen worden en werd door de douanebeambte in de prullenbak gegooid. Wat zonde nou! Maar oke, we mochten dan toch gelukkig met het vliegtuig naar Auckland (Nieuw Zeeland) mee! Zelfs Bart zijn autosleutel werd gecontroleerd. De doaunebeambte had nog nooit zo’n autosleutel gezien…..

Nieuw Zeeland is qua weer erg wisselvallig. Het ene moment is het 20 graden en heel zonnig en het volgende moment regent het enorm en is het heel koud, dat er zelfs sneeuw in de bergen valt. Dus echt een land van uitersten.